شادمانی سست

میخندم و شادم
همچو مولوتف
پس از اولین عفو از استالین
همچو تِمیستوکلِس
بعد از پناهنده شدن به دربار پارس
میخندم و شادم
همچو زینویف
بعد از نشستن روی صندلی یاگودا
همچو هاینریش هیملر
بعد از رسیدن به ریاست گشتاپو
همچو سزار
بعد از تصرف سرزمین گل ها
همچو رولو
بعد از فتح سرزمین نرماندی
همچو مجنون پس از افتادن در چاه ها
همچو جرجیس
پس از زنده شدن از اولین قتل ها
همچو خسرو
پس از رسیدن به بالین کسری
میخندم و شادم و میدانم
که این شادی دیری نمی پاید
که این شادمانی سست
برایم نمی ماند
ارزش شادی نه به قیمت است
و نه به پست و مقام و اندازه
که بود ارزش شادی در ماندگاری
و در پایبند بودن بی حد و اندازه
پس از گذشتن شادی های زود گذر زندگیم
شدم شبیه زن اول و دوم شاملو
شبیه گمشده های برمودا
شبیه بازندگان فینال تورنمنت ها
شبیه به کاروان نرسیده ها
شبیه جواب رد شنیده ها
شبیه دلشکستگان و به مقصد نرسیده ها
شاعر: میلاد غریبی زاده نویسنده کتاب ماورای باورها